‘Parazart’ is een tentoonstellingreeks waarvoor Stichting IJsberg telkens twee kunstenaars selecteert die in overleg nieuw of bestaand eigen beeldend werk in één ruimte samenbrengen. Als het goed is, ontstaat – per toeval/par hasard- in dialoog, in confrontatie of in symbiose, een extra inhoudelijke of artistieke gelaagdheid. Hun taal en beeld ontmoeten elkaar en nodigen de bezoeker uit tot reflectie. Aan elke ‘Parazart’ worden ‘Zomer- of Winterzinnen’ en een ‘IJsberg atelier’ gekoppeld. Op die manier verbinden we het publiek op een persoonlijke manier met de kunstenaars en hun werk. Voor ‘Parazart #1’ werden Peter Troucheau en Claude Dendauw uitgenodigd. Bij Troucheau gaat het om een ‘atelier setting’ waarin zijn grafisch werk te zien is, van Dendauw zien we sculpturaal werk.
Peter Troucheau haalde een master in de vrije grafiek aan St.-Lucas te Gent. In het echte leven is hij kunstenaar én verpleger in een spoedinterventieteam. Hij doet shifts van 24 uur, waar hij miserie en ellende ontmoet. Troucheau combineert twee totaal verschillende werelden: zijn artistieke praktijk enerzijds, het rationele beroepsleven anderzijds.
In die laatste kan hij het zich niet permitteren emotioneel te zijn, zoals hij in het de eerste wel doet. Hij heeft naar eigen zeggen beide werelden nodig om in evenwicht te blijven. Troucheau laat zich inspireren door herinneringen aan gebeurtenissen en ruimtes waarin hij terechtkomt: een stationsplein, een woning, keuken, living... In feite breekt hij als verpleger binnen bij mensen op kritische kantelmomenten. Zo komt hij in confrontatie met ingrijpende gebeurtenissen. Het roept bij hem algemene levensvragen op. Zijn schilderijen dragen meerdere lagen boven elkaar: vaak zit achter hetgeen je ziet een laag die weggewerkt is. Potlood- of krijtlijnen laat hij dan weer graag zichtbaar: ze representeren de krassen die iedere persoon in zijn ziel meedraagt.
In zijn opleiding werkte Troucheau hoofdzakelijk met zwart en wit, maar nog steeds
gebruikt hij weinig kleur. In zijn schilderijen zien we dan ook heel vaak dezelfde tinten terugkeren. Door het kleurgebruik te beperken, beweert hij, brengt hij rust in zijn werk. Hij tracht zo tot de essentie te gaan. De verhouding tussen de tekeningen en de schilderijen betekenen een belangrijk evenwicht voor de kunstenaar. Hij beschouwt ze als twee werelden die zijn artistieke praktijk in balans houden. Zijn schilderwerk ontstaat doorgaans door zijn tekeningen, en omgekeerd. In zijn atelier werkt hij steeds aan beide door elkaar: terwijl een verflaag op een schildercanvas aan het drogen is, tekent hij verder aan een onafgewerkte potloodtekening. Troucheau kiest er bewust voor om geen titels te geven: “mensen zoeken altijd naar iets herkenbaars, om een kunstwerk te kunnen begrijpen. Zonder titel kijken ze meer met een open geest.
Claude Dendauw volgde een opleiding grafische kunsten aan KASK in Gent en geeft les aan de kunsthumaniora in Ninove. Zijn artistieke oeuvre bestaat uit tekeningen, beeldhouwwerk en installaties. Hier in IJsberg is vooral zijn ruimtelijk werk te zien. Hij brengt een combinatie van oude en recente creaties en in situ werk. A story of bittersweet memories of unexpected but important things that have happened in a lifetime. Dendauw schreef deze quote zelf en bracht ze hier aan op een lichtbak. Die zin vat zijn werk samen en slaat op de toevallige ontmoetingen en onwillekeurige contacten die ontstaan in zijn artistieke carrière en die hebben geleid tot interessante artistieke samenwerkingen.
Het dialoog met het werk van kunstenaar Peter Troucheau dat hier tot uiting komt, sluit daar naadloos bij aan. De Meeting Point installatie was al op verschillende plaatsen te zien in verschillende vormen. Met deze installatie duidt Dendauw twee zaken aan: enerzijds wijst hij op de voortdurende veranderingen die een omgeving ondergaat, anderzijds op de ongemakkelijkheid die gepaard gaat met het onverwacht aanknopen van een gesprek met mensen. De installatie bestaat uit verschillende zitmeubels, die stuk voor stuk een beetje schuin staan. De bezoeker, die wordt uitgenodigd om plaats te nemen, ondervindt daardoor al snel moeilijkheden met het vinden van evenwicht. Ze lijken ook weg te zakken in de omgeving, wat de bezoeker confronteert met de vergankelijkheid van de dingen. Maar een omgeving ondergaat ook een continue metamorfose doordat alles steeds in beweging is. Dit gaat gepaard met veranderende, schuivende en draaiende houdingen van de mens.
Zijn Aftastingen zijn dan weer tijdelijke installaties die zich aanpassen aan de ruimte om zich heen. Dendauw zelf spreekt van een “steeds wisselend en continu project”. De ingrepen zijn niet gebonden aan de locatie of omgeving, ze worden eerder bepaald door de specifieke omgeving en de entourage. Bomen, takken en andere objecten worden omzwachteld in windsels. Hier bij IJsberg haalde Claude een oude Blauwe regen binnen. De rood-witte zwachtels zijn een metafoor voor het verzorgen, het helen van onzichtbare verwondingen. Niet-zichtbare littekens worden op die manier heel tastbaar. De kunstenaar accentueert de kwetsbaarheid van de maatschappij en van de mens in het bijzonder. Na enige tijd worden de windsels verwijderd. Zij dragen als een tweede huid de sporen van de aftasting en worden als artefacten gearchiveerd in kistjes alsof de kunstenaar de tijd en de vergankelijkheid bezworen heeft.
Op de langwerpige sokkel presenteert Claude een reeks kleine objecten. Dendauw
maakte deze allemaal op hetzelfde moment, ze ontstonden als het ware in één adem. De voorwerpen hebben een onbestemde vorm die toch herkenning oproept. Ze lijken op een ondefinieerbare herinnering. De textuur van de stof waarvan de mallen werden gemaakt, laat een afdruk na op de het uitgeharde gips dat erin gegoten werd. Het resultaat bestaat uit een serie witte voorwerpen, die hier en daar zijn voorzien van een subtiele toevoeging, zoals verf, lippenstift of goudverf. De verbeelding van de toeschouwer bepaalt het verhaal.
Op zes verschillende dagen komen beeldend kunstenaars Peter Troucheau en Claude Dendauw naar IJsberg. Ze zullen er enerzijds aanwezig zijn om over hun werk in de tentoonstelling 'Parazart #1' te spreken, anderzijds zullen ze de ruimte omdopen tot hun atelier en er zelf aan het werk zijn. Kom gerust langs om ze aan het werk te zien en/of om even met hen van gedachten te wisselen over hun werk:
Bij Stichting IJsberg kan je geen reservatie maken. Wel houden we ons aan de regel dat er maximum 50 personen aanwezig mogen zijn in het gebouw. Het is dus mogelijk dat je even moet wachten voor je binnen kan. Hier nog eens alles op een rijtje.
Wij zijn alvast blij met uw bezoek en wensen u een aangename ontdekkingstocht!
